• SUBSCRIBE
  • FACEBOOK
  • TWITTER

To pewnie coś oczywistego, że chcemy spać

Posted by admin Posted on gru - 7 - 2025 Możliwość komentowania To pewnie coś oczywistego, że chcemy spać została wyłączona

Tagi: , , , , , , ,

To zapewne coś oczywistego, że chcemy sypiać

Studniówka to obecnie tak samo istotna uroczystość jak niegdyś – jednakże to co się zmieniło, to z całą pewnością to, że obecnie szalenie powszechne są takie studniówki, które tak naprawdę bardziej przypominają wielki bal, przyjęcie weselne. Można śmiało powiedzieć, że studniówka to tak czy siak jedno z ważniejszych wydarzeń w trakcie naszego życia. A więc trochę się zastanówmy, co w takim razie może robić uczennica, która chciałaby o wiele lepiej wyglądać podczas studniówki. Może ciekawym wyjściem jest zrobienie sobie nieprzeciętnej fryzury?
Bez chociażby cienia wątpliwości warto odwiedzić salon fryzjerski, bo dzięki właśnie tego typu miejscu będziemy miały możliwość znacznie odmienić swoją fryzurę – porządny fryzjer Wrocław jest praktycznie na wagę złota, a więc trzeba porozglądać się, trafić na tego specjalistę, który jest niemalże artystą we własnym fachu. Należy zwrócić uwagę, że strzałem w dziesiątkę jest także to, aby przed imprezą studniówkową obsłużyła nas solidna kosmetyczka. Właśnie dzięki takowemu rozwiązaniu można dużo lepiej wyglądać. Naturalnie fryzjer bądź kosmetyczka to jeszcze nie wszystko…

1. http://grashuepfer-vulkaneifel.de

2. http://gtf-bilder.de

3. http://hauptstadtfotografix.de

4. http://hitag-gmbh.de

5. http://hostel68.de

Categories: Blog

Comments are closed.

  • Nasi partnerzy:

    Nowy rok, poniedziałek, pierwszy dzień miesiąca – to klasyczne momenty, w których obiecujemy sobie wielkie zmiany: zaczniemy regularnie ćwiczyć, zdrowo jeść, uczyć się języka albo odkładac pieniądze. Mijają jednak tygodnie i większość tych postanowień rozpływa się w codzienności. Wbrew pozorom nie chodzi o „słabą wolę”, ale o to, jak działa ludzki mózg i mechanika nawyków. Nawyk to zachowanie, które uruchamia się automatycznie w odpowiedzi na określony bodziec. Klasyczny model mówi o pętli: bodziec – rutyna – nagroda. Jeśli ten łańcuch jest stabilny, zachowanie utrwala się i coraz mniej energii wymaga jego wykonanie. Problem w tym, że często próbujemy budować nowe nawyki, ignorując stare pętle, które działają od lat. Rola bodźców i środowiska Większość naszych decyzji nie jest wynikiem świadomego namysłu, ale reakcji na to, co widzimy wokół siebie. Miseczka słodyczy na biurku, powiadomienia w telefonie, otwarta karta z social mediami – to wszystko bodźce, które uruchamiają automatyczne schematy: „sięgnij”, „sprawdź”, „scrolluj”. Dlatego skuteczna zmiana nawyków zaczyna się nie od silnej woli, ale od modyfikacji środowiska. Jeśli chcesz mniej słodyczy, przestań je trzymać na wierzchu. Jeśli chcesz więcej czytać, połóż książkę na stoliku nocnym. To prostsze niż wewnętrzna walka za każdym razem. Skąd brać wiedzę i wsparcie? Zrozumienie mechanizmu nawyków pozwala realistycznie planować zmianę. Warto sięgać po opracowania psychologiczne, historie innych osób, które opowiadają, co u nich zadziałało, a co nie, oraz po praktyczne case studies. Tutaj również przydaje się dobrze uporządkowana strona z artykułami o motywacji, nawykach i neurobiologii zachowania – możesz wracać do takich treści, kiedy zapał słabnie, i przypominać sobie, że proces „dwa kroki do przodu, jeden wstecz” jest zupełnie normalny. Małe nawyki, wielkie efekty Badania i doświadczenie wielu osób pokazują, że łatwiej utrzymać drobny nawyk wykonywany regularnie niż ambitny plan, który wymaga ogromnego wysiłku. Dwie minuty rozciągania dziennie są bardziej realistyczne niż godzina treningu pięć razy w tygodniu, jeśli dotąd nie ćwiczyłeś wcale. Kluczem jest konsekwencja i tzw. nawyki kotwiczące – podczepianie nowego zachowania pod coś, co i tak robisz, np. „po porannym umyciu zębów robię trzy minuty ćwiczeń oddechowych” albo „po zaparzeniu kawy siadam na 10 minut do nauki języka”. Co robić, gdy nawyk się „posypie”? Zawsze przyjdą gorsze dni, choroba, wyjazd czy natłok pracy. Wtedy zamiast uznawać, że „wszystko stracone”, warto przyjąć zasadę: nie pozwól, by przerwa trwała dłużej niż dwa–trzy dni. To moment, w którym ponownie uruchamiasz pętlę nawyku, nawet w minimalnej wersji. Drugą ważną rzeczą jest odpuszczenie perfekcjonizmu. Nawyki nie wymagają idealnej serii bez przerw. Wymagają wystarczająco częstego powtarzania, by mózg uznał dane zachowanie za „domyślne”. A to jest proces, który trwa – i który naprawdę warto sobie ułatwić, zamiast prowadzić ze sobą wojnę.